کتاب رویای مادرم

«آلیس مونرو برنده‌ی جایزه نوبل مدت‌ها با چخوف مقایسه شده، جان آپدایک تولستوی را هم اضافه می‌کند، و ای. اس. بایات از گی دو موپاسان و فلوبر نام می‌برد. مونرو بارها به عنوان بهترین نویسنده داستان کوتاه در زبان انگلیسی شناخته شده است. این کتاب در نوزدهمین دوره‌ی جایزه‌ی کتاب فصل پاییز 1390 و پنجمین دوره‌ی ادبی پروین اعتصامی اسفند 1391 شایسته‌ی تقدیر شناخته شد.» در قسمتی از کتاب می‌خوانیم: «مادرم وقتی صدای قدم‌های پدرم را بیرون اتاقش شنیده خشم نهفته در آن را حس کرده اما هنوز نمی‌دانسته دلیلش چیست. هرچه باشد پسری برای او به دنیا آورده بود و این قاعدتا چیزی بود که هر مردی می‌خواست. حرفی را که پدرم زده می‌دانم. یا حرفی که مادرم می‌گفت او زده: "یه تیکه جیگر قاچ خورده" و بعد "فکرشم نکن که بیاریش خونه" یک طرف صورتم طبیعی بود و هست. همین طور تمام بدنم از شست پا تا شانه. قدم بیست و یک اینچ بود و وزنم هشت پوند و پنج اونس. نوزاد پسر درشتی بودم با پوست روشنی که شاید هنوز به خاطر سفر بی‌اهمیت اخیرم کمی قرمز بود. ماه رفتگی‌ام نه قرمز که بنفش بود. در نوزادی و کودکی تیره بود و بزرگتر که شدم کمی محوتر شد.» این کتاب را نشر «مرکز» منتشر کرده است.